2018’i arkada bırakmamızla birlikte Türkiye’de rekabet hukuku pratiği yirmi birinci yılını kutluyor. 2018 yılı, rekabet politikasında görülmeye başlayan değişimler ve Rekabet Kurumu’nun dijital platformlara gitgide daha çok yönelmesi bakımından renkli bir yıldı. Rekabet hukuku gibi dinamik ve sıkça değişim yaşayan bir alanda, 2019 ve sonrası için öngörü oluşturabilmek açısından 2018 yılının analiz edilmesinin yararlı olduğunu düşünüyoruz. BASEAK Kamu Politikaları, Regülasyon ve Rekabet Hukuku ekibi olarak bizler de bu amaca yönelik olarak “Antitrust Review 2018 Turkey” raporunda altı başlık altında Türkiye’nin 2018 yılı rekabet hukuku pratiğini inceledik: rekabet savunmanlığı, birleşme ve devralmaların kontrolü, tek taraflı davranışlar, karteller, dikey ilişkiler, kurum etkinliği. Bu başlıklar vasıtasıyla da Türk rekabet hukuku uygulaması hakkında bilinmesi gereken tüm konuları kapsayan çok yönlü bir rapor hazırladık.
“Antitrust Review 2018 Turkey” raporuna buradan ulaşabilirsiniz.
2019 yılının enerji ve özellikle elektrik piyasaları için oldukça hareketli
başladığı, geçtiğimiz hafta sonu Resmi Gazete’de peş peşe yayınlanan
değişikliklerle bir kez daha kanıtlandı. Sektör oyuncuları henüz
Cumhurbaşkanlığı Kararı ile gelen değişikliklere adapte olmaya çalışırken bir
de Elektrik Piyasasında Lisanssız Elektrik Üretim Yönetmeliği (“Yönetmelik”) yayınlandı. Biz de
Cuma’dan Pazar’a elektrik sektöründe yaşanan gelişmeleri sizler için kaleme
aldık.
Cumhurbaşkanlığı
Kararnamesi Neler Getirdi?
Mayıs ayında elektrik piyasasındaki ilk değişim rüzgarı 10 Mayıs tarihli Resmi Gazete’de yayınlanan Cumhurbaşkanlığı Kararnamesi ile esti. Yenilenebilir enerji kaynaklarına dayalı üretim faaliyeti gösteren tesisler için uygulanacak fiyat ve süreler ile yerli katkı ilavesine ilişkin karara eklenen madde ile Yenilenebilir Enerji Kaynakları Destekleme Mekanizması (“YEKDEM”) tarifeleri düzenlendi. Getirilen değişiklik ile kendi ihtiyacı için elektrik üreten kişilerin ürettiği ihtiyaç fazlası elektrik enerjisinin alımına uygulanacak tarife belirlendi. Enerji Piyasası Düzenleme Kurumu (“EPDK”) tarafından ilan edilen ve tesis için gösterilen perakende abone grubuna ait tek zamanlı aktif enerji bedeli, tesisin işletmeye giriş tarihinden itibaren 10 yıl boyunca uygulanacak.
Kararname ile getirilen ikinci ek madde ise Elektrik Piyasası Kanunu
kapsamında lisanssız faaliyet yapabilecek yenilenebilir enerji kaynaklarına
dayalı üretim tesislerinin kurulu güç sınırlamasını esnetti. Eskiden azami 1
megavatlık kurulu güce sahip olabilen üretim tesisleri için yeni üst sınır 5
megavat olarak belirlendi. Bu maddeyi uzun zamandır beklenen mahsuplaşma
sistemi için bir yeşil ışık olarak görenler ise, pazar günü yapılan
değişiklikle haklı çıktı.
Yeni yönetmelikle neler
değişti?
EPDK Başkanı Mustafa Yılmaz’ın Nisan ayında yaptığı açıklamalarla da sinyallerini
verdiği yeni Yönetmelik ile birlikte yeni lisanssız elektrik üretimi sistemi 12
Mayıs 2019 tarihli ve 30772 sayılı Resmi Gazete ile yürürlüğe girdi ve Elektrik
Piyasasında Lisanssız Elektrik Üretimine İlişkin Yönetmeliği ilga etti.
Elektrik piyasasında tüketicilerin elektrik ihtiyaçlarını tüketim noktasına en
yakın kendi üretim tesisinden karşılaması, arz güvenliğinin sağlanmasında küçük
ölçekli üretim tesislerinin ülke ekonomisine kazandırılması ve küçük ölçekli
üretim kaynaklarının etkin kullanımının sağlanması ile elektrik şebekesinde
meydana gelen kayıp miktarlarının düşürülmesini amaçlayan yönetmelik ile lisans
alma ve şirket kurma yükümlülüğü olmaksızın elektrik enerjisi üretebilecek
gerçek veya tüzel kişilere uygulanacak usul ve esaslar belirlendi.
Aylık mahsuplaşma sistemi gelen yönetmelik ile resmileşmiş oldu. Peki
mahsuplaşma neyi değiştirdi? Mahsuplaşma ile serbest tüketici olup olmama
ayrımına gidilmeksizin herkesin hafta içi veya gece tükettiği elektriği, gündüz
veya hafta sonu ürettiği elektrikten karşılama imkanı olacak. Konu ile ilgili
açıklamasında Başkan Yılmaz da “Güneşimiz
her hane için, her ticarethane için, her sanayici için bir enerji kaynağı olsun
istiyoruz. Yeni düzenleme ile her tüketicinin kendi enerjisini üretebilmesinin
de yolunu açıyoruz. Güneş çatılarda yükselmeye devam ettikçe hem tüketici
kazanacak hem de ülkemiz.”[1]
diyerek yeni düzenlemeden beklentilerini dile getirmişti.
Konu ile ilgili Uluslararası Güneş Enerjisi Topluluğu – Türkiye Bölümü (“GÜNDER”) de bir açıklama yaptı[2].
GÜNDER Başkanı Kutay Kaleli’nin imzasını taşıyan açıklamada mahsuplaşmada
sürenin aylık olarak belirlenmesinin faydasına dikkat çekildi. Sürenin aylık
olarak belirlenmesi, vatandaşlar ve işletmelerin şirket kurma veya lisans alma
zorunluluğu olmaksızın daha fazla elektrik üretebilmelerine imkan tanıyor.
Unutulmaması gereken bir nokta şu ki, yönetmeliğin amacı tüketiciye en
fazla enerjiyi üretmeye yönlendirmek değil, kendi tüketimini karşılayacak ve
aynı zamanda en hesaplı olacak tesisi kurdurmak. Bu sebeple, sürecin etkinleşmesi
adına yeni düzenlemede birçok adım atıldığı görülüyor. Bunlardan ilki lisanssız
elektrik üretimine ilişkin tüm tebliğ ve yönetmeliklerin tek bir mevzuat
altında yürütülmesi iken, başvuru süreçlerinde bürokratik adımların
azaltılması, başvurunun kurumlarda geçirdiği sürenin azaltılması ve tüketim
tesisinin bağlantı anlaşmasındaki sözleşme gücünün tüketicinin tüketimini en az
maliyetle karşılayacağı şekilde düzenlenmesi de başkaca örnekler olarak
karşımıza çıkıyor.
Arazi tipi GES projeleri
tarihe mi karışıyor?
Uygulama bir yandan beklentileri karşılarken, diğer yandan bazı soru
işaretlerini de beraberinde getiriyor. Bunlardan ilki ise güneş enerjisi
santralleri (“GES”) özelinde
karşımıza çıkıyor. Yeni yönetmeliğin 11. maddesinin 3. fıkrası, kurulacak
üretim tesisinin güneş enerjisine dayalı çalışacak olması halinde, bunun ancak
çatı veya cephe uygulaması olarak gerçekleştirilebileceğini düzenliyor.[3]
Söz konusu hükme ilişkin farklı görüşler ise şimdiden tartışılmaya başlandı.[4]
Her ne kadar hemen bir sonraki fıkrada tarım arazilerinin bir kısmında
tarımsal sulama yapmak amacıyla bir üretim tesisi kurulabileceğine ilişkin
istisnaya yer verilse de[5],
söz konusu üretim tesislerinin de kurulu güçleri bakımından bağlantı
anlaşmalarındaki sözleşme gücü ile sınırlı tutulduğu görülüyor.
Bu haliyle yeni yönetmeliğin arazi tipi GES projelerini tamamen rafa
kaldırdığını söylemek mümkün gözükmese de, uygulama alanının oldukça daraldığı
bir gerçek olarak karşımıza çıkıyor.
Hangi yönetmeliğe tabi
olacaksınız?
Başvurusunun farklı aşamasında olan üretim tesisleri için akıllara
gelebilecek bir soru da tesisin hangi düzenleme kapsamında işletileceği
olabilir. Özellikle başvuru süreci yeni Yönetmelik’ten önce başlayan tesisler
için, tesisin yeni Yönetmelik kapsamında mı yoksa mülga Elektrik Piyasasında
Lisanssız Elektrik Üretimine İlişkin Yönetmeliği kapsamında mı olacağı hususu
önem arz ediyor. Yayınlanan yeni yönetmeliğin geçici maddeleri başvuru
sahiplerine bu konuda ışık tutuyor.
Geçici Madde 1 uyarınca çatı ve cephe uygulamalı elektrik üretim
tesislerine aylık mahsuplaşmadan yararlanma imkanı getiriliyor. Ürettiği
enerjinin tamamını iletim veya dağıtım sistemine vermeden kullanan, üretimi ve
tüketimi aynı ölçüm noktasında olan GES projeleri ile 21 Haziran 2018
tarihinden sonra bağlantı anlaşmasına çağrı mektubu düzenlenen ve 10 kilovata
kadar projelendirilmiş çatı tipi GES projeleri, Yönetmeliğin yürürlük tarihini
takip eden 60 gün içerisinde başvuruda bulunulması halinde Yönetmelik kapsamına
girecek ve aylık mahsuplaşmadan yararlanabilecek.
Henüz çağrı mektubu düzenlenmemiş ancak bağlantı anlaşmasına çağrı mektubu
almaya hak kazananların yardımına ise Geçici Madde 2 koşuyor. Bu madde uyarınca,
yürürlükten kalkan yönetmelik kapsamında çağrı mektubu almaya hak kazanan, alan
veya bağlantı anlaşması imzalayan kişilerin bundan sonraki aşamalardaki
işlemleri de yeni Yönetmelik kapsamında devam ettirilecek.
Sonuç
Elektrik piyasasındaki değişim rüzgarları bir süre daha esmeye devam edecek
gibi gözüküyor. Lisanssız elektrik üretimi kurulu güç sınırlamasının
esnetilmesi ve mahsuplaşmaya ilişkin gelişmeler, Türkiye’de yenilenebilir
enerji kaynakları ile dağınık üretim sisteminin güçleneceği sinyallerini
veriyor. Merkezi enerji santrallerini odağına koyan klasik anlayıştan uzaklaşan
ve küçük ölçekli ama son tüketiciye daha yakın santrallerde üretime geçen yeni
sistemden piyasanın beklentisi büyük. Enerji ihtiyacını yerinde, daha etkin ve
daha verimli bir şekle büründürmesi amaçlanan yeni düzenlemenin uygulamanın
ihtiyaçlarına cevap verip veremeyeceğini ise zaman gösterecek.
[3] (3) Bu Yönetmelik
kapsamında faaliyet göstermek isteyen kişiler, bağlantı anlaşmasındaki sözleşme
gücünü ve 5 inci maddenin birinci fıkrasının (c) bendi uyarınca belirlenecek
kurulu gücü geçmeyecek şekilde tüketim tesisi ile aynı ölçüm noktasında,
dağıtım tesisi niteliğinde tesis teçhiz etmeden, yenilenebilir enerji
kaynaklarına dayalı üretim tesisi kurabilir. Güneş enerjisine dayalı üretim
tesisleri ancak çatı ve cephe uygulaması olarak gerçekleştirilebilir.
[5] (4) İlgili diğer mevzuat hükümlerine uygun olması halinde, tarım
arazilerinin bir kısmında tarımsal sulama amacıyla bu Yönetmelik kapsamında
üretim tesisi kurulabilir. Ancak ilgili üretim tesisinin kurulu gücü söz konusu
sulama tesisinin bağlantı anlaşmasındaki sözleşme gücünden fazla olamaz.
Regülasyon ekosisteminin önemli unsurlarından olan
kişisel verilerin korunması, 6698 sayılı Kanun’un yürürlüğe girmesi ile
ülkemizdeki uygulama hayatına da hızlı bir giriş yaptı. Gelişen teknolojiler
karşısında dijitalleşen dünyanın en değerli varlığı olan “kişisel veriler”; bir
taraftan müşteri davranışları ve kullanıcı tercihlerini gözlemleyerek
kişiselleştirilmiş hizmetlerin önünü açarken bir taraftan da veri sahiplerinin
mahremiyetlerini hacir altına alıyor. İnovsyon destekli yaratıcı yıkım
süreçlerinin karşı karşıya getirdiği bu menfaatler arasındaki dengeye hukuk
zerk etmek ise yine yasamaya ve düzenleyici otoritelere düşüyor.
Bu kapsamda, veri koruma kurallarına uluslar üstü bir
standart kazandırmayı amaçlayan General Data Protection Regulation (“GDPR”), 2016 yılından itibaren mehaz
Avrupa uygulamalarını düzenliyor. Ülkemiz veri koruma mevzuatına da doğrudan
şekil vermiş olan GDPR’ın Avrupa’daki uygulama trendleri ise veri koruma
alanındaki karar insicamını yeni yeni oluşturan tüm ülkeler tarafından yakından
takip ediliyor ve referans alınıyor.
İşte bu bağlamda, GDPR temelli bir veri koruma
uygulamasına sahip olan Birleşik Krallık cephesinde biyometrik verilerin
işlenmesine kılavuzluk edecek bir gelişme yaşandı. Avrupa veri koruma içtihadı
üzerinde önemli etkisi olan Birleşik Krallık Veri Koruma Otoritesi[1] (“ICO”), İngiltere Gelir ve Gümrük İdaresi’nin[2] (“HMRC”) telefon destek hattını arayan
kullanıcıların ses kaydı verilerinin işlenerek otomatik bir ses tanıma (Voice ID) sistemi kurulmasını incelemiş
ve açık rıza alınmadan işlenen yaklaşık beş milyon kullanıcının verisinin
silinmesi yönünde karar vermiştir.
Bildiğiniz üzere, kişisel verilerin işitsel bir izdüşümü
olan ses kayıtları, gerek ülkemizde gerekse Avrupa veri koruma otoritelerince
biyometrik veriler kategorisinde değerlendiriliyor ve özel verilerin işlenmesi
rejimine tabi tutuluyor. Bu kapsamda, veri
koruma ağının işleyişine yön veren İngiltere’deki güncel uygulama
trendleri ile bunların ülkemizdeki yansımalarına dair değerlendirmeler de önem
kazanıyor.
İnceleme konusu uygulama
HMRC, 2017 yılında telefon destek hattının ara yüzü
içerisine yeni bir otomasyon sistemi ekledi. Kullanıcıların, uzun güvenlik
prosedürlerini tamamlayarak kimliklerini teyit etmek için vakit kaybetmelerine
engel olmak isteyen bu sistem, kullanıcıların ses kayıtlarını alarak bir
sonraki aramalarında onları seslerinden tanımlamak üzere işletiliyor.
Kullanıcıların bir HMRC danışmanı ile konuşmaya başlamalarına kadar geçen
süreyi önemli ölçüde kısalttığı değerlendirilen sistemin, tüm bu etkinlik
kazanımlarını sağlayabilmesi için ise öncelikle veri koruma kuralları ile tam
uyumluluğu sağlaması gerekiyor.
İşte HMRC’nin sisteminin karşılaştığı problem de tam
burada ortaya çıkıyor. İleri teknolojik imkanlar karşısında bireylerin
mahremiyetlerini ve medeni özgürlüklerini korumayı hedefleyen bir sivil haklar
organizasyonu olan Big Brother Watch[3]
tarafından hazırlanan bir şikayet üzerine başlatılan inceleme sonucunda, vergi
otoritesinin bahse konu sisteminin GDPR ile uyumlu olmadığı anlaşılıyor.
Gerçekten de, kar amacı gütmeyen bir organizasyon olarak özellikle devlet
destekli mahremiyet ihlallerini engellemek amacıyla kampanyalar yürüten ve kamu
davalarına katılan Big Brother Watch; Haziran 2018’de şikâyet konusu eylemlerin
detaylarını açıklamış[4] ve
kullanıcılara verilerini ses tanıma sistemine aktarmak dışında bir seçenek
sunulmadığını belirterek sistemin kullanıcıların rızası hilafına uygulamaya koyulduğunu
iddia etmişti.
Birleşik Krallık Veri Koruma Otoritesi’nin kararı
Big Brother Watch şikâyeti üzerine konuyu inceleme altına alan ICO ise HMRC
tarafından kurulan sistemin bir biyometrik veri türü olan ses kayıtlarının
işlenmesi üzerine inşa edildiğini değerlendirerek bu tür verilerin özel
nitelikli veriler grubuna dâhil olduğunu ve işlemeler için kullanıcılardan açık
rıza alınması gerektiğini belirtiyor. İnceleme konusu uygulamayı da bu
perspektiften değerlendiren İngiliz veri koruma otoritesi, kullanıcılardan ses
tanıma sistemine dâhil edilmeleri aşamasında tatminkâr bir “açık rıza”
alınmadığını ve kullanıcılara sistemden çıkabilme opsiyonunun (opt-out) izah edilmediğini
değerlendiriyor[5].
Özel nitelikli biyometrik verilerin, kullanıcıların açık rızası olmaksızın
işlenmesinin veri koruma kurallarına aykırı olduğuna kanaat getiren ICO, bu
sebeple HMRC tarafından mevzuata aykırı şekilde toplanarak işlenen tüm
verilerin silinmesine karar veriyor[6].
Veri koruma otoritesinin kararına saygı duyduğunu
belirten HMRC ise bir yandan mevzuata aykırı şekilde sistemine dâhil ettiği
yaklaşık beş milyon kullanıcının verisini imha ederken bir yandan da ses tanıma
sisteminin devamlılığını sağlamak adına kullanıcılardan rıza alma sürecini
yeniden gözden geçiriyor. GDPR döneminde biyometrik
verilere ilişkin ilk defa böyle bir yaptırım uygulanmasını öngören karar,
biyometrik verilerin, ileri bir koruma gerektiren özel nitelikli verilerden
olduğunu sarih biçimde tanımlayan ilk karar olması ile de dikkat çekiyor[7].
Veri koruma uygulamasının en kapsamlı “veri imha etme”
vakıasını ortaya çıkartan ICO kararı, gerek biyometrik verilerin işlenmesi
konusundaki hassas sinir uçlarına işaret etmek açısından gerekse veri koruma
kurallarının vergi idaresi gibi önde gelen kamu kuruluşlarına da tavizsiz
uygulanacak olduğunu göstermesi açısından ülkemiz uygulamasına da yol
gösterecek önemli iç görüler içeriyor. Bu itibarla, bankalar, GSM operatörleri
ve hastaneler başta olmak üzere telefon destek hatlarını yaygın kullanan
teşebbüsler açısından ICO’nun kararından ders çıkartılabilecek noktaların daha
iyi anlaşılması adına, ses kaydı kullanımlarının biyometrik veri vasfını
incelememiz de faydalı olacaktır.
Ses kaydının
biyometrik veri olup olmadığını nasıl anlarım
Ses tanıma sistemleri, bireyin kendisine has ses
şablonunu ve konuşma ritmini analiz ederek parmak izi benzeri bir biyometrik
tanıma ve kimlik tespit etme işlevi taşıyor. Sisteme işlenen bir ses kaydının
vokal karakterini çözümlemek için yüzlerce farklı davranışsal faktörü inceleyen
ses tanıma sistemleri, konuşan kişinin ağız yapısı, konuşma hızı ve vurgu
şemalarını da bu değerlendirmeye dâhil ediyor.
Sesleri ve ritimleri sayısal bir şablon üzerine oturtan
bu sistemler, her birey için farklı bir işitsel kimlik oluşturup kişinin hasta
olduğu veya sesinin değiştiği durumlarda dahi tanımlama yapabilecek şekilde
dizayn ediliyor.
Öte yandan belirtmek gerekir ki, “biyometrik ses tanıma
sistemleri” ile “otomatik ses algılama sistemlerini” birbirleri ile
karıştırmamak gerekiyor. Biyometrik ses tanıma sistemlerinin aksine, otomatik
ses algılama sistemleri yalnızca sisteme yöneltilen kelimeleri algılayarak bu
kelimeler üzerinden talimatlar alıp yönlendirmeler veriyor fakat kullanıcının
kimliğini tanımlamak üzere herhangi bir işlem gerçekleştirmiyor. Veri koruma
sorumluluklarının belirlenmesinde önem arz eden bu farklılık kapsamında; ses
verisini kişileri tanımlamak için kullanan biyometrik sistemler için
kullanıcının açık rızası gerekirken herhangi bir tanımlama işlemi içermeyen sesli
komut sistemleri açısından bu yükümlülük gündeme gelmiyor.
Karara ilişkin tepkiler
“İnovatif dijital hizmetlerin
hayatlarımızı kolaylaştırdığını” belirten ICO Yardımcı Komiseri Steeve
Woods, konuya ilişkin hazırladığı değerlendirme yazısında “bu gelişmelerin bedelinin bireylerin temel mahremiyet haklarının ihlali
olmaması gerektiğini” belirtiyor[8].
ICO Komiseri Elizabeth Denham ise HMRC’nin “ses tanıma
sistemini uygularken veri koruma prensipleri hakkında
hiç denecek kadar az değerlendirme yaptığını”
belirterek “bilgilerin toplanması
esnasında kullanıcılarla kurum arasında belirgin bir güç dengesizliği olduğunu”
ekliyor “kullanıcıların sisteme girmeyi
nasıl reddedeceklerinin veya reddetmeleri halinde herhangi bir olumsuzluk yaşamayacaklarının
açıklanmadığına” da vurgu yapıyor[9]. Konunun veri koruma ve hesap verebilirlik açısından
önemli olduğunu da belirten ICO Komiseri, “HMRC
nezdinde bir denetim gerçekleştirerek karara uyulup uyulmadığını takip
edebileceklerine” de dikkat çekiyor[10].
Şikâyeti gerçekleştirerek inceleme sürecini
tetikleyen Big Brother Watch organizasyonunun Direktörü Silkie Carlo ise konuya
ilişkin yaptığı açıklamada “kararın biyometrik verilerin
toplanmasına ilişkin emsal niteliğinde olduğunu” değerlendiriyor[11].
HMRC İcra Kurulu Başkanı Sir Jon Thompson ise konuya ilişkin yazdığı mektup ile
bahse konu verileri silmeye başladıklarını belirterek “ses tanıma sisteminin kullanıcılar arasında popüler olduğunu ve
kullanıcı verilerinin de daha etkin korunmasını sağladığını” ve yürürlükte
kalmasından memnun olduklarını belirtiyor[12].
Sonuç
ICO’nun kararı biyometrik verilerin işlenmesi alanında
birtakım ilklere sahne oluyor. Birleşik Krallık’taki en kapsamlı veri imhasına
karar veren veri koruma otoritesi, bu kararı ile GDPR temelli uygulamalarında
ilk defa “ses kayıtlarını” ve dolayısıyla da “biyometrik verileri” daha ileri
bir koruma rejimine tabi özel nitelikli verilerin içerisinde değerlendiren bir
içtihat oluşturuyor. Bu kapsamda belirtmek gerekir ki, ülkemiz veri koruma
mevzuatı kapsamında da özel nitelikli veri olarak değerlendirilen biyometrik
verilerin işlenmesi için kullanıcıların açık rızalarının alınması gerekiyor.
Açık rızanın yokluğunda toplanan verilerin; veriyi
toplayan kurumun bir kamu kurumu olmasına veya toplanan verilerin hacminin ne
kadar büyük olduğuna bakılmaksızın silinmesine karar verilebileceğini ve bu
durumun takip eden denetim ve yerinde incelemeler ile temin edilebileceğini
gözler önüne seren karar, bu tür verilerin işlenmesi ile iştigal eden şirketler
açısından da bir uyarı niteliği taşıyor. Açık rızanın nasıl algılanması ve
neleri ihtiva etmesi gerektiği konusunda da ipuçları veren ICO kararı; rızası
aranan kullanıcılara, bahse konu sistemden çıkma hakları (opt-put) olduğunun ve bu hakkı icra etmeleri durumunda kendilerine
sağlanan hizmetlerin olumsuz etkilenmeyeceğinin açıkça ve pro-aktif olarak
belirtilmesi gerektiğini öğütlerken sisteme dâhil olmanın mecburi olduğu
yönünde bir izlenim uyandırmaktan da kaçınılması gerektiğini gösteriyor.
Türk veri koruma rejimi tarafından da yakından takip
edilen GDPR uygulamaları hakkında faydalı iç görüler sağlayan bu içtihat;
özellikle bankalar, GSM operatörleri, internet servis sağlayıcıları ve
hastaneler gibi kapsamlı telefon destek hizmetleri sunan ve ses kaydı verileri
ile muhatap olan teşebbüsler açısından önem arz ediyor.
Bu itibarla belirtmek gerekir ki, ses kaydı veya parmak
izi gibi biyometrik verilerin kişileri tanımlamak için kullanılmasını içeren
uygulamaları hayata geçirecek kurumların, öncelikle kullanıcılara yüksek
standartta bilgi veren ve seçeneklerini tanımlayan bir açık rıza prosedürü
hazırlamaları gerekiyor. Aynı kapsamda, bu tür bir açık rıza almadan bahse konu
verileri işlemeye başlamış olan kuruluşların ise bu verileri imha etmeleri veya
kullanıcılardan açıklanan şekilde bir açık rıza almaları önem kazanıyor. Benzer
bir durumda, Kişisel Verileri Koruma Kurumu tarafından nasıl bir aksiyon
alınacağı konusu henüz keşfedilmeyi beklerken İngiliz veri koruma otoritesinin
GDPR uygulamalarının, büyük ölçüde yol gösterici olabileceği değerlendiriyoruz.
Barolara eğitim serimiz kapsamında geçtiğimiz
hafta sonu Siirt ve Batman Barolarını ziyaret ettik. Bizleri karşılayan ilgili
gözlere kişisel verilerin korunması hukuku ve rekabet hukuku nedir, ne işe
yarar, nasıl uygulanır gibi temel konuları açıklamaya çalıştık.
Eğitimlere katılım gösteren avukatlar, hem ilgili
alanlardaki bilgi dağarcıklarını geliştirme hem de müvekkillerini daha iyi
yönlendirebilme adına önemli detaylara vakıf olma şansını yakaladılar.
Katılımcılardan
gelen ilgili ve bilgili sorular eliyle şekillenen katılımcı tartışmalar sonucu,
özveri ile icra ettiğimiz avukatlık mesleğinin gelişimine katkı sağlayabilmiş
olmak ise bizleri ayrıca mutlu etti. İlerleyen günlerde barolara eğitim
serimize diğer illerimizde de devam edeceğimizi buradan duyurmak isteriz.
Siirt ve Batman Barolarına misafirperverliklerinden ötürü teşekkür ederiz.
Geleneksel olarak elektrik piyasaları dikey bütünleşik firmaların
üretimden tedarike birçok piyasa faaliyetini yürüttüğü ve yoğun regülasyonların
olduğu piyasalar olmakla birlikte bilhassa son 30-35 yılda elektriğin üretim ve
tedarikinde birçok ülkede devlet tekelinden aşamalı olarak rekabetçi piyasa
yapılarına geçiş temayülünün olduğu görülmektedir. Ülkemizde de benzer bir eğilim gözlenmiş ve
halihazırdaki piyasa yapısının kanuni çerçevesi 2001 yılında yürürlüğe giren
4628 sayılı Elektrik Piyasası Kanunu ile 2013 yılında yürürlüğe giren 6446
sayılı Elektrik Piyasası Kanunu ile çizilmiştir.
Bununla birlikte, liberalleşme rüzgarları her zaman elektrik
piyasalarında olumlu sonuçlar vermeyebilmekte ve ister istemez birtakım
problemler ile karşılaşılmaktadır. Bilhassa 2010 sonrasında Avrupa, ABD ve
Avustralya gibi gelişmiş ülkelerde düşük marjinal maliyetli elektrik üretimi,
düşük doğalgaz maliyetleri ve talebin durağan olması nedeniyle toptan elektrik
satış piyasalarında oluşan elektrik fiyatlarında önemli oranda bir düşüş ile
karşılaşılmakta. Her ne kadar düşük karlılığın rekabetçi piyasaların olağan bir
sonucu olduğu ileri sürülebilecek olsa da yatırıma ihtiyaç duyulan bir piyasada
düşük karlılığın olması elektrik arz güvenliğini tehdit edebileceğinden bu
noktada “düşük karlılığın” piyasa yapısının yeniden değerlendirilmesi gerektiği
hususunda bir sinyal olarak algılanması mümkün.[1]
Bu bakımdan gelecekte oluşturulacak piyasa yapısının üretim santralleri, enerji
depolama sistemleri ve talep tarafı yönetimini gibi sistemin işleyişine ilişkin
tüm bileşenlerin ihtiyaçlarını göz önünde bulundurularak kurgulanması
gerekebilecektir. Son yıllarda Avrupa Birliği ve ABD’de elektrik satışlarından
elde edilen gelirin elektrik üretim maliyetlerini karşılanma oranında önemli
düşüşler görülmektedir. Dahası, yeni enerji hizmet sağlayıcılarının ve
yenilikçi teknolojik gelişmelerin de destekleyeceği sıfıra yakın marjinal
maliyetli elektrik üretim santrallerinin sisteme girmeleriyle birlikte, orta ve
uzun vadede toptan elektrik fiyatlarında aşağı yönlü baskının devam edeceğini
tahmin etmek mümkündür. Netice itibariyle, yukarıda belirtmiş olduğumuz
ülkelerde; politika yapıcıların, düzenleyici kurumların ve elektrik
piyasasındaki paydaşların elektik piyasasına geçiş sürecindeki değişimleri
idrak etmeleri, enerji arz güvenliğini ve sistem
güvenilirliğini sağlarken aynı zamanda düşük karbonlu piyasa yapısına geçiş
sürecinin gerektirdiği çözümler ve piyasa tasarımının ön koşulunu teşkil
etmektedir.[2]
Diğer yandan, aşağıdaki grafikten de anlaşılacağı üzere ülkemizde
elektrik fiyatları yukarıda sayılan gelişmiş ülkelerden farklı olarak ülkemizde
düşüş göstermemiş aksine 2018 yılında PTF Aritmetik Ortalamasının 231,636.
TL/MWh[3]
olarak zirve yaptığı göz önüne alındığında ciddi anlamda artmıştır. Buradan
yola çıkarak ülkemiz elektrik piyasasının yapısal problemleri ile Avrupa Birliği,
ABD ve Avustralya örneklerinde gözlemlenebilecek ülkelerin yapısal
problemlerinin nitelikleri itibariyle birbirlerinden farklı olduğunu ileri
sürebilmek mümkün.
Grafik 1: Yıllar itibariyle PTF (Piyasa
Takas Fiyatı)[4]
Elektrik kurulu gücü yaklaşık olarak 88.550 MW[5]
olan ülkemiz elektrik piyasasında her ne kadar yukarıda değinmiş olduğumuz
gelişmiş ekonomilerde elektrik üretim maliyetlerinde düşüş nedeniyle
karşılaşılan problemler ile karşılaşılmasa da, heybemizdeki problemler bizim de
piyasa yapısının yeniden gözden geçirilmesini ve gerekirse yeniden
yapılandırılmasını kaçınılmaz kılacak raddeye erişmiş durumdadır.
Öncelikle, ülkemizde son zamanlarda yüzleşmek zorunda kaldığımız yüksek
enflasyonun ve döviz kurumda gözlemlenen yukarı yönlü değişkenliğin elektrik
piyasasını olumsuz etkilediğine hiç şüphe yok. Yine bu gelişmelerle paralel
olarak Yenilenebilir Enerji Destekleme Mekanizmasının (“YEKDEM”) toplum
üzerinde ciddi maliyet baskısı oluşturduğu da bir gerçek. Tedarik piyasasının
teknolojik gelişmelere paralel olarak dijitalleşmesi için daha radikal adımlar
atılması, üretimin artık belirli lokasyonlarda öbekleşmek yerine dağıtık ve
hatta tüketicilerin de üretici olabileceği kurgulara evrilmesi için gerekli
yasal zeminin hazırlanması, enerji sektöründe dövizle borçlanmış şirketlerin
yaratmış olduğu riskin dağıtılması, iletim sisteminin üretim ve tedarikte
olması gereken gelişmelere ayak uydurabilmesi, bugün elektrik üretiminde yüzde 34 civarında olan kamu payının
düşürülmesi, gün öncesi piyasalarda oluşan fiyatların gerçek maliyetleri
yansıtacak şeklide piyasa yapısının yeniden kurgulanması, ulusal tarifeler,
piyasada şeffaflığın ve öngörülebilirliğin arttırılması, iyi yönetişim
ilkelerinin benimsenmesi gerekliliği, tüketicilerin bilinçlendirilmesi ve
tüketici haklarının korunması konuları yüzleşmemiz gereken problemlerden
yalnızca bir kaçını oluşturmaktadır.
Tüm bu yapısal problemlerin neticesi olarak, üreticilerden
tedarikçilerin sektörün tüm oyuncuları birçok problem ile boğuşmakta ve bu
problemlere çözüm üretebilmek için yapılan devlet müdahaleleri (teşvikler, alım
garantileri vs.) ise ister istemez piyasa yapısını bozucu etkiler doğurmaktadır.
Dolayısıyla, Avrupa Birliği ve ABD’de elektrik üreticilerinin karşılaştığı “düşük
karlılığın” piyasa yapısının yeniden değerlendirilmesi gerektiği hususunda bir
sinyal olarak algılanması gerektiğinin ileri sürüldüğü bir ortamda, ülkemiz
elektrik piyasasında karşılaşılan problemleri “piyasa yapısının yeniden
değerlendirilmesi gereken bir sinyal olarak nitelemek” bunları çok hafife almak
olacaktır.
Netice itibariyle, elektrik piyasasında karşılaştığımız problemler
yukarıda değinmiş olduğumuz gelişmiş ülke örnekleri ile karşılaştırdığımızda
yapısal olarak ciddi farklılıklar arz etmektedir. Bu itibarla, piyasanın
kendine özgü nitelikleri ve dünyadaki gelişmelerin de göz önünde bulundurarak
birtakım yapısal değişikliklerin yapılması kaçınılmaz görülüyor. Bu noktada iki
alternatif ortaya çıkmaktadır. Birincisi, her bir problemi tek tek ele alarak
bunlara çözüm üretmeye çalışmak. Diğeri ise, piyasa yapısını bozan tüm etmenler
göz önünde bulundurularak piyasa yapısının gerekirse yeniden kurgulanması
yoluyla rekabetçi bir piyasanın önün açmak. Politika yapıcıların ve düzenleyici
kurumun konuya ilişkin tavrını merakla takip etmekteyiz.
Her halükarda, önümüzdeki süreçte elektrik piyasasında radikal
değişikliklerin olması kaçınılmaz gözükmektedir. Zira, perşembenin gelişi
çarşambadan bellidir…
Geçtiğimiz haftalarda Avrupa Komisyonu, General Electric’e 52 milyon Avro para cezası verdi. Cezanın sebebi ise General Electric’in LM Wind’i devralması işleminde Komisyon’a sunduğu bilgilerin yanıltıcı nitelikte görülmesiydi. Türünün ikinci örneği olan bu ceza, Avrupa’da yanıltıcı bilgiye toleransın düşüşüne işaret edebilir.
Bir piyasada hâkim durum yaratmaya ya da
mevcut bir hâkim durumu güçlendirmeye yönelik olan birleşme ve devralmaların
yasak olduğunu biliyoruz. Ancak bir birleşme veya devralma işleminin bahse konu
piyasada nasıl bir etki doğuracağına ilişkin değerlendirmenin eksiksiz
yapılabilmesi, işlemi inceleyecek rekabet otoritesinin doğru ve eksiksiz
bilgilendirilmiş olmasını gerektirir. İşlem hakkında eksik bilgi sahibi bir
rekabet otoritesinin de kendinden beklenen etkinliği sağlaması mümkün olmaz. Bu
kapsamda tüm modern rekabet hukuku düzenlemelerinde doğrudan ya da dolaylı
olarak rekabet otoritelerinin tam bilgilendirmelerini sağlayacak enstrümanlar
yer alır. Bunlardan en yaygını ise rekabet otoritelerine eksik ya da yanlış
bilgi sunulması durumunda uygulanacak idari para cezalarıdır.
Ülkemiz uygulamasında Rekabet Kanunu’na göre
birleşme ve devralma işlemlerine ilişkin izin başvurularında yanlış ya da
yanıltıcı bilgi verilmesi durumunda teşebbüslerin cirolarının %0,1’i oranında
bir idari para cezası tutarı belirlenmişken AB 2004 Birleşme Düzenlemesi’nde bu
oran, %1 gibi oldukça yüksek bir oran olarak karşımıza çıkmaktadır. Geçtiğimiz
günlerde de Avrupa Komisyonu bu cezayı General Electric’in LM Wind’i devralma
işleminde uygulamıştır. General Electric’e verilen bu ceza 2004 Birleşme
Düzenlemesi’nin yürürlükte olduğu yaklaşık 15 yıllık dönemdeki ikinci para
cezasıdır. 2004 Birleşme Düzenlemesi’ne dayalı yanıltıcı bilgi cezası ilk defa
Facebook’un WhatsApp’i devralması işleminde verilmişti. Türk Rekabet Hukuku
pratiğinde birleşme ve devralma izin başvurularında yanıltıcı bilgiye dayalı idari
para cezası uygulanmasını Avrupa’daki kadar olmasa da yine de az görüyoruz. Öte
yandan yanıltıcı bilgiye dayalı verilen idari para cezaları genellikle rekabet
ihlallerine yönelik soruşturmalarda karşımıza çıkıyor.
Avrupa Komisyonu’nun General Electric’e
kesmiş olduğu cezanın gerekçeleri, konuya ilerleyen süreçte nasıl yaklaşılacağı
yönünde bir öngörü edinmek açısından oldukça kıymetli. General Electric 2017
yılının başında LM Wind adlı şirketi devralmak amacıyla Avrupa Komisyonu’na
başvurmuştu. Yapılan başvurunun ilk safhasında General Electric tarafından
Komisyon’a sunulan bilgilerde; deniz üstü rüzgâr türbinlerinden üretiminin
hâlihazırda kurulu olan 6 MW’lık santral ile sınırlı olduğu ve bunun dışında bu
alanda mevcut ya da planlanan bir üretimin bulunmadığı bildirilmişti. Komisyon
tarafından ilgili piyasadaki diğer oyuncularla yapılan görüşmelerde ise General
Electric’in bahse konu mevcut 6 MW’lık üretim santrali dışında 12 MW’lık
geleceğe yönelik bir projesinin daha olduğu öğrenildi. Bunun üzerine başvurusunu
geri çekip revize ettikten sonra yeniden Komisyon’a sunan General Electric’in
LM Wind’i devralma işlemine Avrupa Komisyonu’nca izin verildi. Ancak sunulan
bilginin yanıltıcı içerikte olduğu konusunun peşini bırakmayan Komisyon,
yanıltıcı bilgiye dayalı ayrı bir değerlendirme yaparak konuyu karara bağladı.
Komisyon, 6 MW’lık mevcut üretim kapasitesinin yanında 12 MW’lık planlanan
proje hakkında bilgi verilmemesini yanıltıcı bilgi kapsamında değerlendirdi ve
General Electric’e 52 milyon Avro para cezası kesti. Komisyon tarafından
yapılan açıklamada bahse konu devralma işleminin akıbetinin bu ceza kararından
etkilenmeyeceği ayrıca belirtildi.
Komisyon’un bu devralma işlemine izin
kararının da yanıltıcı bilgi değerlendirmesi açısından önemli olduğu
kanaatindeyiz. Zira devralma işlemi kararını etkilemeyecek düzeyde bir yanlış veya
eksik bilgi sunumunun bu derece ağır bir para cezası ile karşılaşmama ihtimalinin
daha yüksek olması beklenir. Türbin üreten General Electric’in türbin kanadı
üretimi faaliyetleri yürüten LM Wind’i devralması işlemine Komisyon tarafından
verilen izinde, bahse konu devralmanın üst pazarda ve alt pazarda rekabetçi
sorunlara yol açmayacağı değerlendirildi. Komisyon tarafından üst pazarda LM
Wind dışındaki kanat üreticilerinin pek çok farklı türbin üreticisine
erişiminin devam edeceği, alt pazarda ise türbin üreticisi güçlü rakiplerin LM
Wind kanatlarına bağlı olmadıkları ve farklı kanat üreticileri ile
çalışabilecekleri değerlendirilmiştir. Yanıltıcı bilgiye dayalı para cezasının
temelindeki deniz üstü rüzgâr türbini üretim kapasitesi bilgisi ise burada üst
pazarda ve alt pazarda rekabetin düzeyi ile oyuncuların rekabet güçlerinin tespiti
bakımından önem arz edebilecektir. Bununla birlikte, işleme izin verilmesinden
de görüldüğü üzere bu bilgi yanlışlığı işlemin akıbetini etkileyebilecek
düzeyde değildir. Bu noktada, Komisyon’un yanıltıcı bilgiye dayalı yaptırımlar
konusunda daha katı ve ilkesel bir tutum almaya başladığı söylenebilir. Nitekim
General Electric’e verilen cezayı değerlendirirken yaptığı açıklamada Komisyon
üyesi Margrethe Vestager de yanıltıcı bilgiye olan yaklaşımlarının ciddi
olduğunu belirtti. Avrupa’da Merck’in Sigma Aldrich’i devralma işleminde,
yanıltıcı bilgi verildiğine ilişkin devam eden soruşturmanın varlığı da bu tezi
doğrular nitelikte.
Bilginin niteliğinin yapılan
değerlendirmeye etkisine baktığımızda ise General Electric örneğinde Komisyon’un
materyal bir bilginin yanlış sunulmuş olmasına dayalı bir ceza verdiği dikkat
çekiyor. Konuyla ilgili Türk Rekabet Hukuku uygulamasına bakıldığında da bu tip
somut verilerin yanlış sunulmuş olmasının daha yüksek bir risk barındırdığı Rekabet
Kurulu’nun Dow Chemical[1], Omya[2] ve
Tuneks[3] kararlarından
görülüyor. Öte yandan, Rekabet Kurulu geçmiş tarihli kararlarında yoruma dayalı
bilgileri her zaman yanıltıcı bilgi kapsamında değerlendirmemişti. Örneğin,
Arçelik’in TP Vision’dan alınacak televizyonların satımına ilişkin muafiyet
başvurusunda[4],
sözleşmenin münhasırlık içermediği bildirilmişti. Bahse konu sözleşmeyi
inceleyen Kurul ise sözleşmede açıkça görülebilen münhasırlık hükmünün yer
aldığını belirterek bir yanıltıcı bilgi değerlendirmesi yürütmüştü. Neticede
münhasırlığın yanlış yorumlandığı ve hükmün de başvuru ekindeki sözleşmeden
açıkça görülebilmesi gerekçeleriyle yanıltıcı bilgiye dayalı bir idari para
cezası tesis edilmemişti. Rekabet Kurumu’nun Jacobs[5] kararında
benzer bir durumla karşılaşılmaktadır. Bahse konu kararda Jacobs’un Türkiye
iştirakinin %30 payının Kasap Ailesi’ne devredilmesine Rekabet Kurulu’nca izin
verilmiş, bununla birlikte Kurul üyelerinden Hasan Hüseyin Ünlü’nün farklı
gerekçe yazısı dikkat çekmiştir. Farklı gerekçede Danıştay’ın konuyla ilgili
kararlarına da atıf yapılmış; bildirimde Kasap Ailesi’ne devredilecek %30’luk
payın kontrol hakkı vermediğinin belirtildiği, bununla birlikte yapılan
incelemede Kasap Ailesi’ne devredilecek azlık payının ortak kontrol sağladığı
belirtilerek ayrıntılı bir yanıltıcı bilgi incelemesine gidilmesi gerektiği
belirtilmiştir.
Bu kapsamda bir noktada rekabet hukuku
değerlendirmesi ve yorum içeren hallerde Rekabet Kurulu’nca yanıltıcı bilgiye
dayalı ceza verilmeyebileceği ihtimali akla gelebilir. Bununla birlikte,
rekabet otoritelerinin her durumda bu yönde ayrıntılı bir düşünsel süreç
yürütmeleri ve yanıltıcı bilginin altında yatan saiki sorgulamaları beklenemez.
Başvurucu tarafından yoruma muhtaç bir bilginin hatalı sunulması, rekabet
otoritesi tarafından doğrudan yanıltıcı bilgi ekseninde
değerlendirilebilecektir. Nitekim Avrupa’da Facebook’un WhatsApp’i devralması
işlemine dayalı verilen ceza kararının, rekabet hukuku çevrelerinde iş
süreçlerine ilişkin bir yorum farklılığı olarak değerlendirilmesi de söz
konusudur. Bu kapsamda Avrupa’nın konuya hassasiyetle eğildiği şu dönemde,
rekabet otoritelerine sunulacak yoruma dayalı ya da materyal/somut bilgilerde
mümkün olan tüm açıklığın sağlanarak bilgilerin iletilmesi eskisinden de önemli
bir zorunluluk olarak ortaya çıkmaktadır.
Geçtiğimiz hafta, BASEAK Rekabet ve Regülasyon
departmanı bünyesinde, Türkiye’de 2018 yılının rekabet hukuku açısından nasıl
geçtiğine ve önümüzdeki dönemde rekabet politikası ve rekabet hukuku uygulaması
adına bizleri neler beklediğine ilişkin bir etkinlik düzenledik.
Farklı sektörlerde faaliyet gösteren çeşitli şirketlerin hukuk
departmanlarından avukatların katılımıyla gerçekleştirdiğimiz panelin ilk
bölümünde departmanımız bünyesinde “counsel” olarak görev yapan Av. Bora İkiler
ile Evren Sesli, “Rekabet Hukukunda Öne Çıkan Başlıklar: 2018’e Bakış” adlı bir
sunum gerçekleştirdiler. Bu oturumda, Rekabet Kurumu’nun 2018 yılındaki
faaliyetlerine ilişkin yayınladığı Yıllık Rapor’da sunulan veriler, (i) rekabet
savunuculuğu, (ii) birleşme ve devralmaların kontrolü, (iii) rekabeti
sınırlayıcı anlaşmalar, (iv) hakim durumun kötüye kullanılması ve (v) usul
olmak üzere beş ayrı alt başlık altında değerlendirildi. Rekabet Kurulu’nun
teşekkülündeki değişikliklerin rekabet hukuku uygulamasına etkisinden, Kurul’un
son zamanlarda verdiği tartışmalı kararlara, Kurul’un ortak girişimlerde tam
işlevselliğe yaklaşımından, teknoloji yoğun pazarlardaki rekabet hukuku
ihlallerine karşı reaksiyonlarına kadar geniş yelpazede değerlendirmeler
katılımcılarla paylaşıldı.
Bu bölümün sonunda ise avukat sayısı bazında Dünya’nın en büyük
uluslararası “elit” hukuk bürosu olan Dentons’ın Brüksel ofisi bünyesindeki
ortak avukatı Yves Botteman, 2018 yılını Avrupa rekabet hukuku açısından ortaya
koyan bir sunum gerçekleştirdi. 2018 yılının genel değerlendirmesinin yanında
2019 yılına ilişkin öngörülerin de paylaşıldığı bu bölümde Avrupa Komisyonu’nun
dijital piyasalara yaklaşımı, yoğunlaşmaların kontrolünde inovasyon güdüsü ve
imkanının önemindeki artış ve Brexit’in özellikle İngiltere’de halihazırda
açılmış olan rekabet hukuku ihlallerinden kaynaklanan tazminat davalarına
potansiyel etkisi gibi konular öne çıkan başlıklar olarak dikkat çekti.
Etkinliğin ikinci bölümünde BASEAK Rekabet ve Regülasyon departmanının
ortak avukatı Av. Şahin Ardıyok moderatörlüğünde, Türkiye’de rekabet
politikasına ve rekabet hukukuna yönelik 2019 yılı ve sonrası için öngörülerin
paylaşıldığı bir panel gerçekleştirildi. Panelin katılımcıları arasında
Bahçeşehir Üniveritesi öğretim üyesi Doç. Dr. Emin Köksal, geçmişte Danıştay
tetkik hakimliği ve idare mahkemesi başkanlığı da yapmış olan eski Rekabet Kurulu
üyesi ve başkan vekili Av. Reşit Gürpınar ve Kocaeli Üniversitesi öğretim üyesi
Dr. Muzaffer Eroğlu bulunmaktaydı. Rekabet Kurulu’nun idarî yapısında yapılması
gereken değişikliklerden, halihazırda üzerinde çalışılmakta olan kanun
taslağına; teknoloji yoğun pazarlara ilişkin rekabet politikalarından, yeniden
satış fiyatının belirlenmesine ilişkin güncel Rekabet Kurulu kararlarına kadar
birçok farklı konu üzerinden Türkiye’de rekabet hukukunun geleceğine ilişkin
deneyimli panelistlerin öne sürdüğü düşünceler, katılımcılar tarafından ilgiyle
takip edildi.
Türkiye’de rekabet hukukunun güncel problemlerini
ve geleceğini farklı sektör temsilcileri ile paylaşıp tartıştığımız etkinliğin
bir yenisini yapmak için sabırsızlanıyoruz!
